Kto z nas nie lubi makaronów… Kiedy pytamy małych pacjentów co najchętniej jedzą na obiad, jedną z najczęściej powtarzających się odpowiedzi jest „spaghetti”. Choć popularność makaronów w naszym kraju wrasta, ciągle nie przywiązujemy wagi do tego jaki makaron wybieramy.

Kupując makaron najczęściej kierujemy się jego przeznaczeniem – czyli kształtem. Świderki są najlepsze do zupy pomidorowej, spaghetti do sosu neapolitańskiego, a muszelki najbardziej smakują z twarogiem. Poza rozmaitością rozmiarów i kształtów, warto jednak zwrócić uwagę również na skład tego produktu.

Dwa podstawowe rodzaje to:

• makaron jajeczny
• makaron z semoliny

Ten pierwszy najbardziej przypomina tradycyjny makaron wyrabiany przez nasze babcie. Do wyboru mamy makaron 2-,4-, a nawet 8-jajeczny. Określenie to mówi nam, ile jajek zostało użytych do produkcji na 1 kilogram mąki. Produkt ten jest bardziej kaloryczny i tłusty niż makarony bez dodatku jajek. Trudno jest go ugotować al dente, ponieważ szybko się rozgotowuje i skleja. Najczęściej występuje pod postacią popularnych w rosole nitek.

Drugi typ to makaron przygotowany z tzn semoliny czyli twardej pszenicy durum. Stosowana od pokoleń we Włoszech do produkcji słynnych na całym świecie makaronów, pszenica ta powoduje, że makaron jest sprężysty i nie skleja się. Najlepiej smakuje ugotowany na półtwardo czyli al dente. Tak przyrządzony makaron cechuje niższy indeks glikemiczny od makarony jajecznego, a co za tym idzie jest on zdecydowanie zdrowszy.

Obecnie nawet w małych sklepach, dostępne są makarony o wyższej wartości odżywczej od opisanych powyżej. Należą do nich makarony pełnoziarniste.

Najczęściej mamy do wybory pszenne i żytnie. Są ciemniejsze oraz mają charakterystyczny smak. Niestety nie wszystkim przypada on do gusty za pierwszym razem, jednak z biegiem czasu można się do niego przyzwyczaić, a przy odpowiednio dobranych składnikach, może on wręcz podkreślać walory smakowe potrawy.

Makarony pełnoziarniste zawierają więcej białka, witamin, zwłaszcza z grupy B oraz składników mineralnych jak magnez, żelazo czy cynk, od tych przygotowanych z „białej”, oczyszczonej mąki. Zawartość błonnika w tego typu produktach również jest większa, a pamiętajmy o tym, że choć jest on niezbędny do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu, ciągle pojawia się w polskiej diecie w zbyt małych ilościach. Dlatego właśnie te makarony polecane są przez nas najbardziej.

W ostatnich latach pojawiają się również makarony produkowane z innych zbóż, jak:

• makaron orkiszowy: dobre źródło błonnika, żelaza, potasu i cynku
• makaron gryczany: może być spożywany przez osoby będące na diecie bezglutenowej
• makaron jęczmienny: bogaty w kwas foliowy
• makaron kukurydziany: o charakterystycznej żółtej barwie; zawiera magnez i potas oraz witaminy B,E i A; jego indeks glikemiczny jest jednak dosyć wysoki, a zawartość białka mniejsza niż w pozostałych
• makaron owsiany: bogaty w lekkostrawne białko oraz tłuszcze roślinne

Makarony te zalecane są w codziennej diecie ze względu na wysoką wartość odżywczą i prozdrowotne właściwości. Wytwarzane są z pełnego ziarna, więc zawierają wszystko co najbardziej wartościowe w zbożu. Ich największym minusem jest dosyć wysoka cena w porównaniu do klasycznych makaronów oraz niska dostępność. Część z nich możemy kupić w większych marketach, pozostałych należy szukać w sklepach ze zdrową żywnością – stacjonarnych lub internetowych. Średnia cena 400 g opakowania to około 8 zł.

Z kuchni wschodniej dotarły do nas również makaron ryżowy oraz sojowy, wytwarzany z fasoli mung. Oba produkty są naturalnie bezglutenowe i nie wymagają gotowania, a jedynie zalania wrzącą wodą. Doskonale sprawdzają się w sałatkach i mogą być stosowane jako urozmaicenie jadłospisu, jednak nie cechuje je zbyt wysoka wartość odżywcza.

Jak zwykle zachęcamy do zakupu produktów polskich producentów, np.:

• Goliard
• Lubella
• Malma
• Czarnieckie Makarony
• Fabijańscy

Pamiętajmy, że makaron to produkt dość kaloryczny – 100 g suchego produktu to około 350 kcal. W czasie gotowania zwiększa on jednak swoją objętość blisko trzykrotnie. Większość (70-80%) energii pochodzi z węglowodanów, białko stanowi natomiast około 10-15 % tej wartości.